زبان چینی مادر زبانهای اکثر کشورهای خاور دور از جمله ژاپن، کره، چین، تایوان، هنگ کنگ و … است، در رشته زبان چینی دانشجویان ضمن فرا گرفتن درک مطالب، خواندن، نوشتن و مکالمه زبان چینی با فرهنگ منزوی و سالها پشت دیوار نگه داشته شده چین، آشنا میشوند.فارغالتحصیلان این رشته میتوانند در زمینه نگارش، ترجمه یا تدریس این زبان فعالیت کنند. همچنین میتوانند با تحقیق در کتب و متون آنان، جامعه ما را از آخرین پیشرفتهای علمی، فنی و صنعتی آن محیط مطلع نمایند.وزارتخانهها، ادارات و سازمانهای دولتی و نهادهای مختلف در زمینههایی چون تجارت، تبادل افکار و اعتقادات و ارتباط با کشورهای خاور دور، به فارغالتحصیلان این رشته نیازمند هستند .
چینی ها در حقیقت الفبا ندارندزیرا زبان اصلی شان با الفبا ناسازگار است.زبان چینی از تعداد اندکی از آواها تشکیل شده است وانتقال آواهای چینی با الفبای ما یا هر الفبای دیگر غیر ممکن است . زبان چینی فقط ۳۲۸ لفظ تک هجایی دارد. در حالی که تقریبا ۸۰۰۰۰ هزار حرف در زبان چینی موجود است که هر کدام نماینده یک واژه است .این موضوع باعث می شود که به طور متوسط ۲۴۴ حرف برای هر واژه تک هجایی وجود داشته باشد. در زبان چینی هر واژه ممکن است تا ۲۴۴ معنای مختلف داشته باشد .الفبای چینی۵۰۰۰۰هزار نشانه دارد اما برای مقاصد روزمره دانستن ۲۰۰۰نشانه کافی است.این یکی از مزایای خطو الفبای چین و ژاپن و عامل اشتراک این الفبا است.اگر کسی زبان چینی یا ژاپنی را نداند می تواند به راحتی خط و الفبا را بخواند.این نکته ی کلیدی پس از رفتن چینی ها به ژاپن عامل انتقال این خط به ژاپن شد.
چینی ها نیز مانند مصریان تاریخی افسانه وار برای خط خود قائلند.بنا به اعتقاد آن ها سه امپراتور در ایجاد خط چینی دخالت داشتند.امپراتور هوانگ –چه یا هوانگ ته که در سوم پ.م می زیسته هنگام مشاهده اجرام سماوی و شگفتی طبیعت،به خصوص جای پای پرندگان وجانداران ،خط راکشف کرده است.این افسانه به طور واضحی ریشه در طبیعت گرایی و الهام همیشگی چینی ها از طبیعت دارد. ایده الهام از طبیعت به تسانگ شیه نسبت داده می شود.مقتدر ترین دوره در خوشنویسی چینی دوره پادشاهی هوانگ ته است که در آن خوشنویسی چینی شکل جدی به خود گرفت.
به طور اجمالی سیر تکامل خوشنویسی چینی را می توان به شرح ذیل عنوان کرد.سیل سالهای ۱۸۹۸ -۱۸۹۹ رود خانه زرد که با خود کاسه سنگ پشت و استخوان کتف گوزن به همراه می آورد موجب کشفهای بیشتری می شود .روی قطعات استخوانی این دوره نوشته هایی دیده می شود که کهن ترین نوشتارهای شناخته شده چینی محسوب می شوند.در این جاست که می توان به اهمیت ابزارهای نوشتار و تاثیر آن بر تکامل خط پی برد. نخستین نوشته های چینی بدست آمده که بر استخوان حیوانات یا لاک سنگ پشت نوشته شد و به دوره شانگ (۱۷۶۶ تا ۱۱۱۲ پ.م) تعلق دارد یا آثار موجود بر ظروف برنجی دوره ژو (۱۱۳۴تا۲۵۰ق.م) به گونه ای کاملا تکامل یافته و نوشته شده است که گویای وجود دوره ای تکاملی پیش از آن تاریخ است.
برخلاف انگلیسی در چینی الفبایی وجود ندارد .به جان آن زبان چینی از یک سری از نماد ها استفاده میکند . هر نمادی یک معنی جدا گانه دارد و لازم نیست حرف ها رو کنار هم بگذاریم تا یک معنی را تشکیل دهند. دیکشنری Kangxi چهل و هفت هزار و سی و پنج کاراکتر را نشان می دهد اگرچه بسیاری از آنان استفاده نمیشوند.